Welkom bij
Locatie
Aan de rand van Heeze, tegen natuurgebied Strabrechtse heide
Doelstelling
Een plek zijn om onze natuur weer te gaan voelen. Beperkingen in het denken loslaten en het geheel gaan ervaren.
Ecologisch centrum
De oorspronkelijke bebouwing is afgebroken en terugggegeven aan de natuur. Het centrum is gebouwd met natuurlijke materialen.
Welkom op de site van De Kleine Stroom. Dit is een plek waar de natuur ruimte krijgt. Ruimte voor planten, dieren en mensen om te zijn. Op zich is dat al uniek, want waar wordt die ruimte nog gegeven? Wie laat de natuur zich nog ontplooien zonder daar controle over uit te voeren, zonder oordeel over wat wel en niet is gewenst? En dat is nu precies waarvoor deze plek is gecreëerd, om ruimte te geven aan de natuur, aan jouw natuur, ofwel wie jij ten diepste bent en daarmee te ervaren dat je onlosmakelijk verbonden bent met al de andere natuur.
We zijn zo diep doordrongen van ons economische systeem dat we niet zien hoe beperkend het is. Het denken is vervuld van tekort, tekort in spullen, tekort in wie we als mens zijn, met als gevolg angst. Die angst proberen we te sussen met kopen, controle uitoefenen, doen, veel doen en fun, vooral fun. Maar hoe hard we ook kopen en hoe leuk we ook doen, het gemis van wie we wezenlijk zijn blijft en daarmee doen we onszelf en de overige natuur veel pijn.
De glinstering van de spiegeltjes en kralen (lees smartphones, mooie kleren, verre vakanties, …) houdt ons in haar macht, maar heeft als keerzijde dat het ten koste gaat van de natuur en het geluk van mensen aan de andere kant van de aarde. Blijven we hiervoor onze ogen sluiten en hangen in het oude denken met oplossingen als “On the way to planet proof” en duurzame doppen op de melkpakken of durven we een grote stap te zetten en onze angst onder ogen zien? Pas dan kunnen we de stap maken naar verbinding, naar zijn in plaats van hebben, geluk in plaats van fun en rijkdom in plaats van geld.
Deze stap van consument naar natuurlijk mens, daar dagen we je bij De Kleine Stroom toe uit.
“ … Wij zijn een deel van de aarde en de aarde is een deel van ons. De geurende bloemen zijn onze zusters, het rendier, het paard, de adelaar, onze broeders …” . Uit de toespraak van opperhoofd Seattle, mijn grootste inspirator.
Dat wij als mensen deel uitmaken van de natuur klinkt misschien heel logisch, maar dat is het blijkbaar niet, want het idee dat wij boven de natuur staan, haar mogen, zelfs moeten onderwerpen en er in mogen graaien wat we maar willen zit nog diep in ons. We weten inmiddels wel dat deze houding niet langer kan, onze planeet raakt uitgeput, maar haar loslaten is wat anders. Je ziet het in het groot, maar ook in het klein. Nog steeds worden oerbossen, waar al honderden, misschien wel duizenden jaren een ongelooflijk samenspel gaande is tussen honderdduizenden soorten planten, dieren en micro organismen, omgehakt om plaats te maken voor monoculturen van sojabonen of palmbomen voor de “ winst” van een enkeling en om er voor te zorgen dat wij lekker goedkoop vlees, koekjes, margarine enzovoort kunnen kopen. Is dit winst? Als je het vanuit ons zeer beperkte economisch denksysteem bekijkt helaas wel en we gaan hier gewoon mee door terwijl iedereen aan kan voelen dat dit alleen maar verlies is. Een onvoorstelbaar groot verlies zelfs! Duizenden dieren die een pijnlijke en eenzame dood sterven omdat hun thuis weg is. Soorten die uitsterven, voor altijd verdwenen. Maar ja, voor nu is het wel lekker goedkoop en het is ver van huis. Deze houding kunnen we volhouden zolang we ons inbeelden dat we afgescheiden zijn van de rest van alles op aarde en daarmee zijn we dan ook afgescheiden van onszelf, van onze eigen natuur.
Als we dieper gaan voelen, de natuur toelaten, waar ligt dan de grens? Wat van onze “ verworvenheden” moeten we dan loslaten? Kan je dan nog wel van die wegwerp dingetjes uit China kopen terwijl je weet dat ze het daar niet zo nauw nemen met de rechten van de natuur en de arbeiders. Kan je wel je geld verdienen met de in- en verkoop van die spullen? En je eigen tuin, kan je deze dan wel helemaal vol leggen met tegels of kort maaien en alle blaadjes met veel lawaai er uitblazen of hebben muisjes, egeltjes, wormpjes en insecten ook recht op de ruimte waarvan we hebben gezegd dat die van ons is?
Als je om je heen kijkt is nagenoeg alles geoptimaliseerd (ofwel geminimaliseerd) zodat wij er met ons beperkte denken controle over hebben en er vanuit ons economisch principe het meeste winst uit halen. Alle diversiteit van planten en dieren uit de omgeving moet worden uitgeroeid, want dat geeft misschien overlast of opbrengstvermindering door vraat of ziekten. Zelfs het hele milieuprobleem dat onder andere door onze intensieve landbouw wordt veroorzaakt weten we te vereenvoudigen tot een verhaal over kooldioxide en stikstofoxiden.
Zolang wij volgens dit denken blijven handelen, verandert er niets wezenlijks en zullen we in eenzaamheid sterven, zoals opperhoofd Seattle voorzag.
Ik ben De Kleine Stroom gestart vanuit het diepe gevoel dat opnieuw verbinden met je natuur de weg is naar geluk voor iedereen. Ik neem hier ruimte in maar heb een groot deel van de plek teruggegeven aan de natuur. Intussen groeit deze plek naar een natuurlijk biotoop waar ik deel van uit mag maken en ik groei mee. De bouw en vooral de hoofdbrekens en angsten er omheen hebben veel gekost. Steeds meer lukt het me te verbinden met mijn natuur en laat ik langzaam de ingebakken oordelen los van hoe het “hoort”.
Meer hierover vind je bij Over de plek.
Ik gun je om ook los te laten en je mee te laten voeren door de stroom. Misschien bij De Kleine Stroom? Nu nog klein, zoekende naar activiteiten om meer naar verbinding, meer naar zijn te komen. Werken aan zijn, het lijkt een “contradictio in terminis”, maar zal helpen op het pad van het hoofd naar het hart.
Ondertussen kan je deze plek volgen op facebook.